تو چشمه ی محبت

مُ تشنه ی نگاتُم

.

رو به روت بی اختیار دوباره زانو بزنم

میون گریه بگم:

غریب و

در به در منم

.

میدونم شفاعت بی منتت زبون زده

به همین امید دلم

به مشهد تو اومده

دست خالی هیچ کسی از در خونه ات نمیره

یا رضا رضا میگم

تا قلبم آروم بگیره...