اگر بخوام از کل شاعر ها کسایی رو نام ببرم که وقتی شعرهاشون رو می‌خونم احساس می‌کنم دقیقا اونچه که در قلبم حس کردم رو به کلمات تبدیل کرده،

یه جاهایی می‌تونم محمد علی بهمنی رو نام ببرم،

یه جاهایی شهریار رو،

یه جاهایی حتی سعدی رو،

ولی کسی که بیش از همه با شعرهاش قلبم رو به شور میاره، لیلا کردبچه است.

این زن انگار زندگی من و زندگی کرده شعر هاشو که میخونم بعضی وقتا مات و مبهوت چند ثانیه همین جوری می‌مونم و اجازه میدم توی مغز و قلبم ته نشین بشه ...